Interview Britt Roelse: ‘Kunnen we veranderen zonder confrontatie?’
Haar lijfspreuk ‘Je verleden bepaalt wie je vandaag bent’ is er een die zowel geldt voor Britt Roelse zelf als voor haar werk. Met verschillende kunstopleidingen achter de rug, creëerde ze in 2018 de ruimte om als autonome kunstenaar aan de slag te gaan. Tot Covid haar (bijna) velde en haar kijk op het leven veranderde. Ze leerde luisteren naar haar lichaam. In dit interview neemt ze ons mee op reis.
Alles is Gezondheid leerde Britt kennen bij de Embassy of Health tijdens Dutch Design Week 2023, waar ze haar meest persoonlijke project tot nu toe presenteerde: ‘Being – a journey within’. Britt: ‘Het kunstwerk ‘Heart on fire’ heb ik vanuit liefde gemaakt en daar reageerden mensen heel puur op. Dat voelde voor mij erg goed, want ik kwam uit een lang revalidatietraject. Het was een kroon op een belangrijke leerles.’
‘Covid heeft me enorm hard geraakt. Ik heb veel geluk gehad dat ik er nog ben. Ik had totaal geen kracht meer, sliep 20 uur per dag, was kortademig en ik kon niet meer voor mijn kind zorgen. Het is een egoïstische en confronterende ziekte. Je hebt anderen nodig, je wordt afhankelijk, terwijl mensen om je heen bang zijn en afstand nemen. Dat heeft ook effect op je mentale gezondheid. Twee jaar lang heb ik veel moeite gehad om te werken. Mijn vertrouwen was weg; ik twijfelde aan mezelf en aan mijn lichaam.’
‘Ik heb anderhalf jaar gerevalideerd. Mijn lichaam was zichzelf opnieuw aan het uitvinden. Alles werd uitgezet en weer aangezet, ik verloor zelfs mijn haar. Het was een bijzonder proces, waardoor ik de taal van mijn lichaam heb leren begrijpen. Nu vaar ik daarop. In die revalidatietijd ging ik iedere dag op een bankje aan het kanaal zitten en zag ik mensen racen, hardlopen en overal en nergens zijn, behalve bij zichzelf. Ik werd me bewust van die onnatuurlijk snelle wereld die aan mij voorbijraasde. Ik voelde dat wij onderdeel van de natuur zijn. Ons lichaam is een supermooi mechanisme, dat 24 uur per dag voor jou werkt, en wat doe jij voor je lichaam?’
‘Mijn werk was destijds belangrijker dan mijn gezondheid. Dat zie je ook terug in de samenleving. We racen maar door. Nu ben ik me bewuster van alles wat ik kan en wat er om me heen gebeurt. En ik ben dankbaar voor elke dag. Als kunstenaar kijk ik vanuit een afstand naar de wereld en dan zie je hoe gecontroleerd alles is. De natuurlijke habitat is weg, waardoor we niet meer luisteren naar onze intuïtie. Daarom richt ik me met mijn werk het omarmen van ons bestaan.’
‘Via mijn kunst wil ik de bewustwording creëren over onszelf in de maatschappij, over ons lichaam en over wat écht belangrijk is. Ik vertaal emoties in beeld. Of het nou gericht is op een orgaan of op trauma’s en heling, mijn werk heeft vaak te maken met hoe er in de zorg naar ons gekeken wordt. Ik hoop daarmee bij te dragen aan het doorbreken van het systeem waarin wij leven. We worden niet meer gezien als mens.’
‘In mijn ogen vragen we ons bijvoorbeeld te weinig af waar pijn vandaan komt. Wanneer we ons daarvan bewuster zijn, kunnen we die pijn misschien voor zijn. Het gaat om je manier van leven, hoe je als mens beweegt op deze wereld. Veel mensen willen verandering, maar ze blijven hetzelfde doen. Ik denk dat we confrontatie nodig hebben om te kunnen veranderen. We moeten niet blijven weglopen van onszelf.’
‘Ik ben ervan overtuigd dat kunst naast preventief ook kan helpen bij de heling van patiënten; dat kunst dat proces kan versnellen, veranderen en verbeteren. Kunst kan een mooie functie hebben in bijvoorbeeld ziekenhuizen. Hoe kun je als patiënt in een ziekenhuisomgeving toch in een andere dimensie raken dan die met piepjes, slangen, apparatuur en gordijnen die telkens open en dicht gaan?
‘Waar heeft de patiënt behoefte aan en hoe kan ik als kunstenaar de patiënt prikkelen op een positieve manier? Samen met Stichting Stilgezet werkt ik aan een project dat aan die helende kant zit. Ik creëer kunst voor aan het plafond in ziekenhuizen. Het zou mooi zijn als er in ziekenhuizen professionals zijn die via mijn kunst het gesprek met hun patiënten aan willen gaan, zodat die de band met hun lichaam leren ervaren en vergroten, om zo een gezondere balans te vinden.’’